குளிரூட்டப்பட்ட
அலுமினியத் தடுப்பறையில்
கருநிறச் சல்லாக் காலுறையணிந்த
மாடலிங் பெண் நேற்றைய பாடலொன்றை
முணுமுணுக்கிறாள்
நகரத்தின் மேல் தாழப்பறந்து போகும்
விமானத்தின் அதிர்வொலிகள்அடிவயிற்றில் சரசரக்க
அவள இரவு உணவு தொலைதூர
விடுதியில் வயிறு பிளக்கப்பட்ட
ஒரு பாறை மீனாக இருக்கலாம்
அவள் புன்னகைக்கிறாள்
தன் படுக்கயறைக் குடுவையில் வளரும்
காதலின் பரிசான ஒரு குட்டித் தங்கமீனை
நேற்று மல்லாந்த தன் நிர்வாண
உடலின் மேல் துடிக்கவிட்டு சாகடித்து இருக்கிறாள்
அவள் இறங்கிப் போகலாம்
நகரும் படிகளில் அல்ல லிஃப்டில்
கனத்த அலுவலகச் சுவர்கள்
ஒளிரும் செயற்கை பூந்தொட்டிகள்
கைப்பயில் வைத்திருக்கும் பாம்பின் கால்கள்
நகரச் சாலையில் விழ வண்டு போல
ஒளிர்ந்து வீடு பறக்கிறது அவனது வாகனம்
விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டு
மெல்லிய வெப்பம் சூழ்ந்து கொண்டிருக்கும்
அலுவலக கழிவறையின்
நீலநிறப் பீங்கான் மீது
ஈரம் காயாத இரத்தத்தை
ருசித்துக் கொண்டிருக்கின்றன கரப்பான் பூச்சிகள்.
யவனிகா ஸ்ரீராம்
.
Tuesday, January 29, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment